Absint: een omstreden aperitiefje

Het verhaal van absint

De anijslikeur absint heeft een behoorlijk turbulente geschiedenis.

Het verhaal begint in Zwitserland, in het kanton van Neuchâtel, waar genezeres Henriette Henriod een drankje ontwikkelt op basis van planten. Het eerste recept van absint was dan ook bedoeld als medicijn. Eind 18e eeuw koopt zakenman Dubied het recept en start in Couvert een distilleerderij met zijn schoonzoon: Henri-Louis Pernod.

Een paar jaar later, in 1805, start Henri-Louis Pernod een eigen distilleerderij in Pontarlier: de distilleerderij Pernod Fils. In de beginjaren wordt absint vooral lokaal gedronken, totdat de kolonisatiecampagne van Algerije het drankje ineens bekend maakt: om de gevolgen van malaria en dysenterie te bestrijden deden de soldaten een paar druppels absint in het water dat ze dronken. Hun terugkeer naar Frankrijk maakte het drinken van absint populair.

Tijdens de 19e eeuw groeit de productie van absint en dalen de prijzen. Hierdoor verandert de kwaliteit van het drankje en er ontstaan "zinksulfaten".

Een glas absint is in die tijd goedkoper dan een glas wijn. De prijs, het mode-effect... Er wordt ontzettend veel absint gedronken en stichtingen tegen alcohol verzetten zich: absint wordt omschreven als "alcohol waar je gek en crimineel van wordt: het maakt van de mens een beest en het bedreigt onze toekomst".

De schuldige? Thuyone. Uit onderzoek blijkt dat dit bestanddeel van absint zorgde voor gezondheidsproblemen die in verband gebracht werden met "de groene fee": het drankje zou stuiptrekkingen en hallucinaties veroorzaken.

Al deze stennis eindigt in 1915, met het verbod om in Frankrijk absint te distilleren. Dit verbod was geldig tot in 2011, toen een Europese wet de toegestane hoeveelheid thuyone in een product bepaalde. Tegenwoordig wordt absint hoofdzakelijk gemaakt in het Juragebergte, en dan vooral in Pontarlier.

Absint: een bijzonder ritueel

Een glas absint proeven wordt haast een inwijdingsritueel, waarbij het geduld bij de voorbereiding nog meer plezier geeft bij het proeven.

1. schenk pure absint in een absintglas (een speciaal glas),
2. plaats voorzichtig een speciaal (plat) absintlepeltje in evenwicht op de randen van het glas,
3. plaats een heel of half suikerklontje op het lepeltje,
4. en schenk ijskoud water druppel voor druppel op de suiker.

En dan laat de "groene fee" al zijn aroma's vrij, samen met een groene, amberachtige kleur. Tijd om te proeven!

Een opgelost mysterie

Op 11 augustus 1901 rommelt het boven Pontarlier. De bliksem slaat in bij de distilleerderij Pernod en er ontstaat brand in de fabriek aan rivier de Doubs. Om te voorkomen dat het vuur de vaten met alcohol bereikt, zet een van de fabriekswerkers de kranen open en laat duizenden liters absint in de rivier lopen.

Twee dagen later wandelt een man langs de Loue, een klein riviertje in de buurt. Hij ruikt een soort anijslucht. En, lijkt de Loue niet groener dan normaal? Inderdaad, er zit absint in het water!

Zo wordt ontdekt dat de Loue een opborreling is van de Doubs: vlak bij Pontarlier stroomt een deel van de rivier in een gleuf en komt een paar kilometer verderop weer omhoog in rivier de Loue.

Een feit dat jaren later werd bewezen... via een iets wetenschappelijkere methode dan die met absint!