Patrimoine du village d'Izieu

Het is zeer waarschijnlijk dat de menselijke activiteit dateert uit de prehistorie, te oordelen naar de sporen die in de grot van Pluvis zijn gevonden. Er zijn ook bewijzen gevonden in de vlakte, die erop wijzen dat er in de Romeinse tijd belangrijke activiteit was.
In de Middeleeuwen was Pluvis een vazal van de graven van Savoye. Deze heerlijkheid ging vervolgens over naar het huis van Cordon, dat het tot de 19e eeuw behield. In deze periode was Izieu onderworpen aan het dubbele gezag van het kerkelijk feodalisme van de bisschoppen van Belley en het Huis van Savoye. In 1601, dankzij het Verdrag van Lyon, werden Izieu en heel Bugey Frans.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Izieu gekenmerkt door de deportatie van 43 kinderen van het joodse geloof op 6 april 1944. Deze kinderen waren opgevangen door mensen uit het dorp. Ze werden naar Auschwitz gebracht.

Het dorp heeft mooie, typische huizen: ondanks het feit dat ze gebouwd zijn zonder een masterplan, geeft het dorp een indruk van harmonie. De typische constructie van het dorp bestaat uit vier muren met rechthoekige openingen. Het rieten dak beschermt twee delen van de muren, terwijl de andere twee worden beschermd door de schuine leistenen trap. Izieu is nu een beschermd dorpsgezicht.

Het kasteel van Pluvis is nu een ruïne omdat het als steengroeve werd gebruikt tijdens de bouw van de huizen van het dorp.

De huidige kerk van Izieu werd in 1860 ingewijd. Het is in neogotische stijl gebouwd en heeft een kapel en een gewelfd schip.

Er staan verschillende kruisen in de gemeente: het kruis van de oude begraafplaats van smeedijzer, het kruis van de huidige begraafplaats en drie missiekruisen.

De voormalige kuur van Izieu is een prachtig huis in Lodewijk XIII stijl met een imposante open haard.

De pastorie werd in de 19e eeuw naast de kerk gebouwd. Het herbergt nu een stadhuis en gastenkamers.

Het Maison des Enfants d'Izieu herbergt nu een gedenkteken voor de Joodse kinderen die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn uitgemoord. Dit prachtige gebouw van Vollet-Masson is eigendom van de vereniging die het herdenkingsmuseum beheert.

In elke wijk is er een met dakpannen en leien bedekte oven, die nog steeds tijdens dorpsfeesten wordt gebruikt.