Le Havre de Galahia

Wat is equicie?
Equicie is een vorm van paardenbemiddeling, ontworpen om mensen te helpen hun volledige potentieel te bereiken. Deze ondersteuning wordt geboden door een equine technician, een professional in de helpende relatie met het paard, en is gericht op alle mensen in een kwetsbare situatie of met een beperking (motorisch, zintuiglijk, mentaal, sociaal, enz.) of meervoudige beperkingen. De paardentechnicus brengt de persoon en het paard samen en volgt de methodologie van het sociale actieproject.

Waarom paarden?
Paarden stellen mensen in staat om authentieke momenten te delen. Bemiddeling met paarden verschilt van andere vormen van bemiddeling omdat het paard zijn eigen toestanden en zijn eigen geschiedenis heeft. Het helpt mensen om de wereld om hen heen en hun relatie met anderen beter te begrijpen.

Een wezen van het moment
Het paard is een uniek wezen dat intens in het huidige moment leeft en zijn natuurlijke verankering kan een mens helpen de zijne te vinden. De manier waarop paarden zich gedragen, hun ademhaling, de geuren die ze verspreiden en vooral het ritme van hun stappen brengen mensen in het huidige moment en helpen hen zich bewust te worden van hun eigen lichaam in ruimte en tijd.

Een mythisch wezen
Paarden delen al eeuwenlang het pad met de mensheid. De collectieve verbeelding is gevuld met legendes en verhalen over paarden. Vanaf de domesticatie tot op de dag van vandaag is het paard vertegenwoordigd in de hoofden van de mensen. Ze kunnen symbolen van vrijheid en kracht zijn en herinneringen oproepen aan de kindertijd en volwassenheid...

Een drager
In Europa is het paard het enige dier waarop mensen van de grond kunnen komen en gedragen kunnen worden. Paardrijden mobiliseert passief een ongelooflijke hoeveelheid spieren van het lichaam, die bijvoorbeeld gebruikt kunnen worden voor motorische revalidatie te paard.

Verschil maakt ons uniek
Paarden hebben hun eigen manier van communiceren en hun eigen sociale codes, dus oordelen ze niet over de mensen die ze ontmoeten en delen ze degenen die anders zijn dan zij niet in categorieën in.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik kom oorspronkelijk uit de regio Ain, een land van paarden, en ben opgegroeid naast deze majestueuze wezens. Op 6-jarige leeftijd, na een reis naar de Camargue, kreeg ik van mijn ouders de kans om paardrijlessen te nemen op een manege. Een paar jaar later besefte ik dat de benadering van paarden en de lessen die ik kreeg niet bij me pasten. Mijn ouders gaven me mijn eerste pony Praline toen ik 14 was. Met haar werd ik wat ik noem "een buitenbeentje in de paardensport". Als autodidact klom ik zonder zadel en zonder riem op haar rug en we legden samen vele kilometers af. De ontmoeting en het opgroeien met deze merrie gaf aanleiding tot mijn carrièreplannen en leidde me op natuurlijke wijze naar de Ecole Européenne d'Equiciens in Lotharingen. Aan het einde van mijn baccalauréat in Economie en Sociale Studies was de keuze voor de initiële opleiding tot hippisch technicus een voor de hand liggende keuze, omdat deze perfect aansluit bij mijn roeping: de link leggen tussen Mens en Paard.