Fontaine-Noire, ENS de l'Ain

Vanaf het viaduct loopt u langs de rivier de Ain met zijn vissershutjes. Naast een kleine stenen hut op een steenworp afstand van het water, kunt u dit kleine stroompje ontdekken dat uit de rots stroomt om zich bij het Ain te voegen.

De "Zwarte Fontein" maakt deel uit van de ENS Haute Vallée de l'Ain, die in 2019 door het departement van de Ain van het label "ENS" zal worden voorzien. De sites met het label "Gevoelige Natuurgebieden" van het ENS worden beheerd met het oog op het behoud van de biodiversiteit en worden opengesteld voor het publiek (behalve in uitzonderlijke gevallen wegens de kwetsbaarheid van de omgeving).

Speleologie:
Tijdens een onderzoek van de oevers van de Ain in 1976 werd de holte ontdekt door speleologen. Robert Durand en Jean-Louis Fantoli onderzoeken 402 m verdronken leidingen tot aan een smal laminair.
Op 05/06/1977, een interclub operatie (Daniel Andrès, O.Bigot, Jean-Louis Fantoli en Pierre Licheron) maakt het mogelijk om de voortzetting in de sifon te vinden en te openen in een exondated galerij afgewerkt met een trechter.

De holte bestaat hoofdzakelijk uit twee delen, die worden gekenmerkt door het bestaan van een overhevelingstak onderaan het ondergrondse pad en een semi-actief deel bovenaan.
Het ingangsbekken duikt bij -3 naar het begin van de galerij.
Na een dieptepunt bij -7 gaat de verdronken gang (doorsnede van 2,5 x 5 m), met een verrassend vlakke en gladde vloer en plafond, na ongeveer vijftig meter omhoog in een ingestorte ruimte, die bij laag water gedeeltelijk is uitgegraven. Grote keien en rotsblokken versperren de doorgang en dikke kleiafzettingen bedekken de vloer en de wanden op dit punt.
Stroomopwaarts duikt de leiding volledig onder en duikt tot -10m. Langs de hele route getuigen stalagmieten en stalactieten van een overstroomde fase van de grot, en zij blijven een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de Fontein.
Op 170 m van de ingang is in het midden van de galerij een schacht uitgehakt met een diameter van 2 m, die wordt verlengd door een 30 m lange rol.
De schacht geeft bij -20 toegang tot een lage galerij die ook met de walserij verbonden is door een schoorsteen van 8 m. Erosieve platen omzomen de schacht tot 280m, in een kamer op -18.
Er zijn twee mogelijkheden:
- achter in de kamer, hoog, geeft een wals op -10m een waarneembare stroom af.
- In het westen kruist een hoge diaclas de as van de kamer loodrecht en opent zich in de open lucht door zich te sluiten. Halverwege de hoogte, op -5, strekt zich een galerij uit van ongeveer vijftig meter naar de open lucht, 350 meter van de ingang.
De ondergelopen galerij loopt 284 m naar het noorden. Het overloopwater van de onderliggende circulatie stroomt er doorheen. Hij ontwikkelt zich op een stratumverbinding (4 x 1,5 m), doorsneden door talrijke loodrechte breuken. Een trede van 6 meter gaat vooraf aan een meer met een ondoordringbare trechter aan het eind.
Watertemperatuur: 10°C.