Carronnière de Mollardoury

Aanvankelijk stond deze carronnière op de plaats Mollardoury, maar in 1988 werd zij op initiatief van Bâtiments de France overgebracht naar haar huidige plaats, vlakbij het oude ziekenhuis. Het werd "la tuilerie" genoemd.
De carrons van Saint-Trivier waren 28 tot 29 cm lang, 11 tot 12 cm breed en 7 tot 9 cm dik.
De ovens waren in 1972 nog in goede staat, maar stortten rond 1980 in. De ontwerptechniek van deze ovens bracht een zeer duidelijke verbetering van de verwarming. In het gerestaureerde gedeelte, de schuur, werden bakstenen of dakpannen op rekken opgeslagen om te drogen alvorens te worden gebakken.
De "carron" is een bijzonder type baksteen, veel dikker en massiever dan de traditionele baksteen: 25 tot 32 cm lang, 11 tot 14 cm breed en 6,5 tot 11,5 cm dik. Dit materiaal, dat al eeuwenlang bekend is onder de naam "carron", geniet in de plaatselijke bouw de voorkeur, niet alleen wegens zijn weerstand tegen schokken en vorst, maar ook omdat het gemakkelijk te vervaardigen en snel te verwerken is. Het is aanwezig in de funderingen van landelijke woningen, maar vooral in versterkte architectuur.
De carronnières zien er allemaal hetzelfde uit: heel laag, met pilaren als muren, een dak dat bijna tot aan de grond reikt met een indrukwekkend raamwerk en een oven! De carronnières, die op de plaats van winning worden geïnstalleerd, zijn zo ontworpen dat ze zwervend, zonder fundering, op de grond kunnen worden geplaatst. Het werk verliep in verschillende fasen, afhankelijk van het aantal tegels of bakstenen dat moest worden gemaakt: eerst moest de aarde worden verzameld en te drogen worden gelegd. Met behulp van een paard of een os, vastgemaakt aan een groot wiel, werden de kluiten vermalen. Toen kwam :
- bevochtigen om een soepele pasta te verkrijgen die in baksteenmallen of tegelvormen werd gelegd
- drogen in de carronnière schuur. Deze operatie duurde enkele weken
- het vullen van de oven en het bakken, wat ook vele dagen kan duren, inclusief het afkoelen
De evolutie van de bouwtechnieken heeft geleid tot het verdwijnen van de carronnières. Er zijn veel plaatsen die "la carronnière" of "les carronnes" worden genoemd en die getuigen van dit nog niet zo verre verleden.