Eglise Saint-Jérôme

De gevel is geklasseerd door de Monuments Historiques. De oude parochie Saint-Jérôme was een leengoed dat afhing van de baronie Saint-Rambert, een van de oudste dekenaten van de benedictijnenabdij van Ambronay. Saint-Jérôme, gesticht rond het jaar 1000, was de moederparochie van de streek. Een bul van paus Alexander III vermeldt het in 1169: de benedictijner monniken hadden op de bodem van deze afgelegen vallei een kleine gemeenschap gesticht die ook ten dienste stond van de parochie, die naast de huidige gehuchten van de gemeente (Boyeux, Châtillon, Cornelle) ook die van Vieillard en Nivollet omvatte.

Een instorting beschadigde de eerste kapel die was gebouwd. De huidige kerk werd waarschijnlijk gebouwd met de hulp van de machtige familie de Moyria, die in het kasteel van Châtillon-de-Cornelle woonde. In 1544 stichtte P. de Moyria de zuidelijke kapel, gewijd aan Saint-François.
Tijdens de Revolutie werd het slecht onderhouden kasteel van Châtillon om onbekende redenen in brand gestoken; de klokkentoren van Saint-Jérôme werd ernstig beschadigd, volgens de vernietigende richtlijnen van Albitte, vertegenwoordiger van het Comité de Salut Public. Saint-Jérôme levert zijn 4 klokken van 301, 295, 145 en 44 livres in op 11 nivôse jaar II (eind 1793), zodat ze worden omgesmolten tot kanonnen. De pastorie wordt verkocht, evenals de bijgebouwen, de tuinen en de andere eigendommen van de "fabrique" (naam van het grondbezit van de parochie).

In 1872 werd de klokkentoren herbouwd volgens de plannen van de diocesane architect, de heer Journand.

Bezoek aan de kerk: de buitenkant is een beetje ruw, met enorme steunberen om een instorting te voorkomen zoals die welke het oorspronkelijke gebouw beschadigde. De kerk is gebouwd op een platform en is bereikbaar via een mooie stenen trap. In het verleden lag de begraafplaats van het dorp rond de kerk.