Eglise du Sacré-Coeur

De Heilig Hartkerk is na de Tweede Wereldoorlog, van 1949 tot 1951, gebouwd in de "Autos"-wijk van Audincourt, dankzij een bekwame vereniging van solidaire parochianen, bereidwillige kerkelijken en geïnspireerde kunstenaars. Fernand Léger, een opmerkelijke kunstenaar uit de 20e eeuw, maakte van deze kerk een essentieel monument van Heilige Kunst. Hij creëerde 17 gebrandschilderde ramen. De verschillende fasen van het lijdensverhaal van Christus worden symbolisch vertaald naar de gelovigen en bezoekers.

Als schilder en beeldend kunstenaar kon Fernand Léger zijn tekeningen aanpassen aan de eisen van het glas-in-lood. Hij gebruikte de karakteristieke verdeling van de glazen vierkanten die de glasramen vormen om het naadloze gewaad van Christus, dat gewoonlijk de eenheid van de kerk symboliseert, tot flarden te reduceren. Door het glas te verdelen wilde de kunstenaar de verdeeldheid tussen de christenen benadrukken. Deze glasramen zijn niet alleen opmerkelijk door hun plastische kwaliteit, maar ook door de ideeën die Fernand Léger ermee naar voren wilde brengen, waarbij hij soms de canons van de religieuze kunst ter discussie stelde.

Het is echter in het hart van het baptisterium dat het licht het best tot uiting komt en de plaats doordrenkt met een aangename en omhullende warmte. Jean Bazaine, die zich hier bezighoudt met het thema van het levende water, liet zich voor dit fresco inspireren door de verzen van het boek der wijsheid. Het is een meesterwerk van helderheid, een symfonie van kleuren die aansluit bij de doopvont van Etienne Martin, gebeeldhouwd in een blok lava van Volvic.