Chapelle Niai-Nion

Aan de rand van het bos, tussen Dommartin en Vuillecin, staat een bescheiden kapelletje. Het heeft een vreemde naam: Niai Nion of volgens de kaart van de streek: Gnégnon. Vanaf deze plaats strekt het uitzicht zich uit over de Chaux d'Arlier, Pontarlier en de hoogten van de Larmont. Alles is rustig, gunstig voor meditatie, maar in een ver verleden was deze plaats het toneel van pijnlijke gebeurtenissen.
In 1636 verwoestte de zwarte pest de streek en vermenigvuldigde het land op de kerkhoven die bekend staan als de Bossus. Uit angst voor besmetting werden de zieken van Dommartin, Houtaud en waarschijnlijk Vuillecin, overgebracht naar een smalle vallei, beschut door het bos, bij een bron, een paar honderd meter van het dorp. Iemand van Bannans, Jeanne Laignier, bood zich aan als hun verpleegster. Helaas werd ook zij getroffen door de vreselijke ziekte en zij herhaalde treurig in het dialect: "lai soigni lès autres et niai nion pou m'soigni!" d.w.z.: "Ik heb anderen behandeld en ik heb niemand die mij behandelt". Niai nion, ik heb niemand, werd de naam van de kapel. Jeanne Laignier voegde zich bij de 120 pestlijders die op het kerkhof begraven werden. Een stenen plaat duidt de plaats van begrafenis aan. De inscriptie erop is niet meer leesbaar, maar aan het begin van de eeuw stond er nog: Jeanne Laignier, overleden op 8 september 1636. Een verrassend detail: al meer dan drie eeuwen heeft het gras deze plaat nooit bedekt en de inwoners van Dommartin-Houtaud beschouwen Jeanne Laignier als een heilige. Naar aanleiding van deze gebeurtenissen besloten de inwoners van de parochie een kapel te bouwen die gewijd was aan de Heilige Drievuldigheid en er de beelden van de heilige Roch en de heilige Sebastiaan te plaatsen, die worden aangeroepen tegen besmettelijke ziekten, met name de pest. De kapel en het kerkhof zijn omgeven door een droge stenen muur en worden beschermd door grote bomen.
Sinds mensenheugenis gaan de parochianen van Dommartin op Drievuldigheidszondag in processie naar Niai nion. Het is voor hen een gelegenheid om na te denken over de heldenmoed van Jeanne Laignier, die door haar offer getuigde "dat er geen grotere liefde is dan zijn leven te geven voor degenen die men liefheeft".
Een oude tekst uit 1670 vertelt ons dat (toen) de pest in Dommartin heerste in het jaar 1636, 120 mensen in de parochie stierven en werden begraven op het kerkhof van Dommartin Niainion.
Er werd besloten een kapel te bouwen ter ere van de Heilige Drievuldigheid, Sint Sebastiaan en Sint Roch. Het materiaal was klaar en de bouw werd aangevat toen in 1639 het dorp in brand werd gestoken, net als de stad Pontarlier. Het waren de Zweden.
Toen het jaar 1659 werd afgekondigd, werd een klein oratorium gebouwd ter ere van de Heilige Drievuldigheid, Sint Sebastiaan en Sint Roch.
Deze kapel laat de inwoners van DOMMARTIN HOUTAUD en VUILLECIN niet onverschillig, zij komen vaak bidden op deze eenzame plek omringd door de grote bomen van het bos
Op zondag van de Heilige Drievuldigheid, misschien al sinds 1659, gaat de parochie er in processie heen.
Bronnen:
HISTOIRES ET TRADITION DU DOUBS ET LA SEIGNEURIE DE DOMMARTIN HOUTAUD ET VUILLECIN (E SAILLARD )
documenten en foto's TOOPY PROD