Chapelle de Vaux-Navier
Vandaag gaat Jaunotte de kapel van Vaux-Navier (1883), het oratorium en de legende van Vaux-Navier (Arc-sous Cicon) ontdekken.
Niet ver van Arc-sous-Cicon, bescheiden verborgen door enkele foyards en sparren, staat een kleine kapel waarvan de bouw al vele jaren vergeten is...
De plaats heet Vaux-Navier. Het was vroeger de favoriete plaats van de kleine herders die hier bijeenkwamen, niet voor deze kapel, maar aan de voet van een rots in de vorm van een grot waarin zich een houten maagd bevond, beschermd door een smeedijzeren hek.
Die dag verliepen de gesprekken voorspoedig, en een van de kinderen begon te vertellen over de nabije Maagd en haar wonderen, waarbij hij concrete feiten noemde, wensen inwilligde, epidemieën vermeed.
Na deze stormachtige discussie zei een van hen, die niet in wonderen geloofde, terwijl hij naar de Maagd naderde: "Laat eens kijken!", en hij nam een stuk brood in zijn hand, naderde de mond van de Maagd en zei: "Tian, meuge-en voir st peux" (Hier, eet wat als je kunt). Toen hij de onbeweeglijkheid van het beeld zag, stond hij triomfantelijk op en zei: "Vous voitet ben, le n'peux pas migi lou pan" (Zie je wel, zij kan het brood niet eten). Dit bezorgde de herders, die in de wonderen van deze goede maagd geloofden, een rilling over de rug, terwijl de anderen trots opstonden, zich bewust van hun superioriteit.
Een zware stilte heerste over de kleine gemeenschap. Iedereen kauwde op zijn schamele maaltijd, met zijn ogen strak op de grond gericht. Dit moment van onbehagen eindigde toen enkele paarden uit de kudde wisten te ontsnappen. In paniek haastten de herders zich om hen te vangen, en terwijl hij hen naderde kreeg een van de herders een gewelddadige trap tegen zijn kaak, waardoor hij een paar meter verderop viel...
Iedereen herkende onmiddellijk onze herder, verminkt door pijn. Op dat moment maakte een spottende hinnik grote indruk op deze kleine wereld, die het zag als de straf die de Maagd had opgelegd.
Het verhaal deed natuurlijk snel de ronde in de streek, en men wilde het beeld terugbrengen naar de kerk van Arc-sous-Cicon... maar elke keer keerde het terug naar zijn stenen holte. Sommigen zouden zeggen dat het liever luisterde naar de ondeugende gesprekken van de kleine herdertjes dan naar de hemelse gebeden van de nonnen....
Toen werd besloten een kapel voor haar te bouwen, die tijdens de revolutie werd verwoest. Het werd in 1883 herbouwd door abt Perruche dankzij de bijdragen van de inwoners van Arc. Sommigen beweren dat de oude Maagd van Vaux-Navier nog steeds in de kerk in Arc staat, of dat zij opnieuw is geschilderd.
Bronnen: P.Dieudé en Frédéric DELGRANDI
