Les RDV de l'Histoire de Dole - Dole, van de oorsprong tot de eerste helft van de 14e eeuw

Laat je stap voor stap leiden langs de paden van Dole's geschiedenis tijdens een reeks lezingen die voor iedereen toegankelijk zijn.

"Dole, van zijn oorsprong tot de eerste helft van de 14e eeuw", door Jacky Theurot, Ereprofessor Middeleeuwse Geschiedenis, Marie et Louis Pasteur Universiteit.

Dole was dan wel geen Romeinse stad, maar hooguit een kleine nederzetting in de antieke betekenis (fanum, begraafplaatsen, sporen van villae in de buitenwijken), gelegen op de hoofdas Cabilione-Vesontio. Het was aan het einde van de Hoge Middeleeuwen, rond het jaar 1000, dat zijn naam op een perkament verscheen. Sindsdien had Dole een castrum comtal, dat in de jaren 1160 door Frederik Barbarossa werd omgevormd tot een stenen fort. De eerste stad werd gebouwd rond wat later de Rue d'Arans zou worden. De organisatie van de parochie in 1120 onder leiding van de monniken van Baume ging gepaard met de ontwikkeling van de stad met zijn ambachtswijk rond de rue des Chevannes, vlakbij de brug (vermeld rond 1273-1274), waar vanaf het einde van de 12e eeuw tol werd geheven. De 13e eeuw was een belangrijk keerpunt (twee ziekenhuizen, een nieuwe Notre-Dame kerk rond 1250, en vooral een charter van concessies in 1274). Alix de Méranie, Othon IV en Mahaut d'Artois (die de kerk de status van collegiale verleende) waren de architecten van deze uitbreiding, waarbij Joden en Longobarden de handel op de eerste overdekte markt stimuleerden. Marguerite de France (1361-1382), in navolging van Eudes IV en Philippe de Rouvres, versterkte deze stedelijke status door van Dole een belangrijk schatkamercentrum te maken, door er vanaf 1377 regelmatig het parlement bijeen te roepen, een slagerij te bouwen (1371) en het Cordeliers-project te steunen (1372). Tegen het einde van de 14e eeuw was de bestemming van de stad stevig gevestigd.