Genius Loci / Alexandre Lenoble

Aan het einde van de jaren 1970, toen de moderne architectuur een crisisperiode doormaakte, stelde de theoreticus en architectuurhistoricus Christian Norberg-Schulz voor om de kwestie van Genius Loci te onderzoeken, een oud concept dat teruggaat tot de Oudheid. Een hele generatie architecten heeft dit idee opgepakt, met verschillende gradaties van ernst. Terwijl sommigen van hen, niet de meesten, voor een geleerde en geïnspireerde benadering kozen, waren anderen tevreden met een oppervlakkige lezing, die de argumenten van hun felste tegenstanders hielp voeden. Wat Alexandre Lenoble betreft, sinds zijn beslissende ontmoeting met Norberg-Schulz in 1996, toen hij studeerde aan de architectuurschool van Oslo, is hij altijd vastberaden en scherpzinnig doorgegaan met zijn eigen zoektocht naar de geest van de plaats.

In de ongeveer veertig schetsen die worden getoond - van landschappen, dorpen en fragmenten van architectuur, van Frontenay tot Offlanges, via Château-Chalon en Baume-les-Messieurs - wil Alexandre Lenoble verder gaan dan louter formele contemplatie of een luie waardering van het pittoreske, en nodigt hij ons uit hem te volgen in een veeleisend proces dat hij omschrijft als 'noodzakelijk en essentieel', namelijk het verkennen en diepgaand begrijpen van plaatsen.